کاربرد سیستم ژل شناور بر پایه آلژینات در کنترل رفلاکس و رسانش دارو در معده

امروزه استفاده از ترکیبات طبیعی فراسودمند با هدف پیشگیری و یا درمان بیماری ها مورد توجه بسیاری از جوامع قرار گرفته است . رفلاکس معده یا ترش کردن عارضه ای است که در آن محتویات اسیدی معده دوباره به مری باز می گردد. این عارضه دومین بیماری شایع گوارشی است که افراد با سنین مختلف ممکن است به آن دچار شوند و اگر در مراحل اولیه درمان نشود منجر به سرطان معده خواهد شد. لذا طراحی و ساخت داروهای موثر برای کنترل اسید معده، محافظت از بافت و یا ترمیم مری و درمان طیف وسیعی از اختلالات و سرطانهای دستگاه گوارش امری ضروری تلقی می شود. فرمولاسیونهای طراحی شده بر پایه رفت (ژل شناور)، از جمله رایج ترین سیستم های رسانش دارو در معده به شمار می آیند. این سیستم ها متشکل از پلی ساکاریدهای طبیعی مانند آلژینات هستند که در حضور عوامل مولد گاز مانند بی کربناتسدیم ، در مواجهه با اسید معده همچون قایقی شناور روی ترکیبات و شیرابه معده بین معده و مری قرار می گیرند که برحسب نوع فرمولاسیون می توانند تا ساعت ها دست نخورده در معده باقی بمانند. طراحی این سیستم ها به گونه ای است که علاوه بر نقش اصلی آن در درمان رفلاکس معده، از آن می توان به عنوان بستری برای رسانش دارو و رهایش آهسته آن در معده به طور موثری بهره جست . هدف از نگارش مقاله مروری حاضر بررسی مکانیسم اثربخشی سیستم ژل شناور بر کنترل رفلاکس معده و پتانسیل استفاده از آن به عنوان بستری برای رهایش ترکیبات مغذی فراسودمند با هدف پیشگیری و یا کنترل بیماری های مزمن از جمله سرطان معده است .

کاربرد سیستم ژل شناور بر پایه آلژینات در کنترل رفلاکس و رسانش دارو در معده Keywords:

آلژینات , هیدروژل , آنتی رفلاکس , ترکیبات فراسودمند , رهایش