زراعت و اصلاح نباتات کشاورزی درمناطق خشک بررسی کشت سویا برایجادپوشش گیاهی و جلوگیری ازبیابان زایی درمنطقه آق قلا استان گلستان

فرسایش بادی ازمهمترین فرایندهای بیابان زایی دراراضی مناطق نیمه خشک می باشد فرایند فرسایش خاک و ارزیابی کنترل آن ازمهمترین پیش نیازهای مدیریت صحیح منابع خاک و آب درمناطق خشک و نیمه خشک می باشد پوشش گیاهی تنها پارامتری است که به میزان بسیارفراوان مورد ارزیابی قرارمیگیرد این طرح درمنطقه نیمه خشک اق قلا استان گلستان به منظور ارزیابی واکنش سویا رقم DPX تحت شرایط مختلف رشدی نسبت به ابیاری و اثرآن براجزای عملکرددرجهت جلوگیری ازتبدیل مزارع کشاوریز به مناطق بیثمر و بیابانی و مقابله با فرایند بیابان زایی می باشد این طرح درقالب بلوکهای کامل تصادفی در4تیمار و 3تکرار اجرا گردید تیمارهای مختلف ابیاری طبق زمانبندی مشخص اجرا شد صفات اندازه گیری شامل ارتفاع بوته تعداددانه درغلاف عملکردنهایی وزن صددانه و ارتفاع اولین گره می باشد تجزیه واریانس نشان داد که بین صفات فوق درتیمارهای مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد نتایج نشان داد که کشت و کارسویا درصد تبدیل اراضی بیابانی را درمنطقه کاهش داده و میزان فرسایش بادی منطقه را به دلیل ایجادپوشش گیاهی کاسته است و ازطرفی میزان تولیدداخلی را افزایش داده است

Keywords:

اجزای عملکرد , بیابان زدایی , پوشش گیاهی , سویارقمDPX و رشدرویشی