طراحی و توسعه سیستم ها از طریق فرآیندی بنام فرآیند مهندسی سیستم ها انجام می شوند و نیازمند کاربرد صحیح تلاش های علمی و مهندسی می باشد تا از اینکه محصول نهائی در سطح رضایتبخشی از کارکرد می باشد اطمینان حاصل گردد ( مرجع ۱ صفحه ۵۴۳ ). همین نکته در تعمیر و نگهداری نیز مصداق دارد . توجیه پذیر بودن کارکرد محصول ساخته یا تعمیر شد ه یا دستیابی به سطح رضایتبخشی از کارکرد آن بیانگر اینست که محصول تا زمان لازم بگونه ای که مورد نظر بوده و بصورتی مؤثر وکارا کار کند . پاسخگوئی به این مطلب بر عهده علم قابلیت اطمینان است . تنها راه مطمئن و دقیق بررسی و تعیین قابلیت اطمینان یک سیستم، اجرای آزم ایش طول عمر بر روی آن است . با این کار تجربی که معمولاً بصورت شبیه سازی شده یا در شرائط سخت آزمایشگاهی انجام می شــود می توان رفتار سیستم را شناخت . البته با شنـاسائی رفتار تک تک اجــزاء یک سیستم می توان در صورت شناسائی رابطه بین اجزاء ( مدلسازی سیستم ) و استف اده از روابط ریاضی حاکم بر سیستم، رفتار کل سیستم و قابلیت اطمینان آنرا تعیین نمود ( مرجع ۲ صفحه ۳۸ ). در این مقاله با استفاده از داده های واقعی خرابی ها و با استفاده از روابط قابلیت اطمینان، قابلیت اطمینان ( و توزیع تجمعی شکست ) واگنهای مولد برق مدلسازی شده اند . این مدل و فرآیند مدلسازی در عمل و در بسیاری از زمینه های کاربردی می تواند مورد استفاده قرار گیرد .