تأثیر 1- متیل سیکلو پروپن و نانوجاذب اتیلن بر خصوصیات کیفی و ماندگاری دو رقم سیب
Publish place: 21st National Congress of Food Science and Technology
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,867
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCFOODI21_1226
تاریخ نمایه سازی: 4 اسفند 1392
Abstract:
سیب از مهم ترین محصولات باغبانی است که نگهداری و مسائل پس از برداشت آن به طور روزافزون مورد توجه دست اندرکاران صنعت باغبانی قراردارد. امروزه در کشورهای مختلف جهان به منظور نگهداری محصولات باغی و کاهش آثار مخرب اتیلن در افزایش ضایعات محصولات از ترکیب متیل سیکلو پروپن استفاده میشود. با توجه به این که ترکیب متیل سیکلو پروپن در خارج از کشور استفاده صنعتی پیدا کرده ولی در ایران تحقیق عملی در این مورد بر ارقام بومی صورت نگرفته، لذا تحقیق برای بدست آوردن شرایط استفاده از این ماده برای ارقام مختلف ایرانی و در شرایط رسیدگی و نگهداری مختلف لازم و ضروری است. مواد و روش ها: رقم تجارتی ولثی (Wealthy) و رقم بومی دیر رس مشهد موجود در کلکسیون ملی ارقام تجارتی سیب ایستگاه تحقیقات باغبانی کمالشهر کرج انتخاب و با در نظر گرفتن شاخص نشاسته (2/5-2) برداشت شد. تیمار 1 - متیل سیکلو پروپن با غلظت 1ppm در فضای غیر قابل نفوذ، به مدت 8 ساعت در دمای محیط و یک روز پس از برداشت انجام گرفت. تیمار نانوجاذبهای اتیلن با قرار دادن ساشههای 5 گرمی در کارتنها انجام گرفت. میوه های تیمار شده به همراه شاهد در انبار با دمای 0/5 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90 درصد در کارتن مقوایی قرار گرفتند و در طول زمان نگهداری، هر ماه یک بار آزمایشات زیر در 3 تکرار انجام شد: کاهش وزن، سفتی بافت سیب، کل مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتر (TA) و pH. در پایان دوره 5 ماهه انبارمانی آزمون حسی سیب تیمار شده در مقایسه با شاهد انجام شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی بود. داده ها توسط نرم افزار SAS تحت آنالیز واریانس قرار گرفتند.نتایج و بحث: کاهش وزن و سفتی بافت هر دو رقم در هر دو تیمار نسبت به شاهد افت کمتری نشان داد. استفاده از متیل سیکلو پروپن اثر معنی داری (p<0/05) بر مقدار TSS، اسیدیته قابل تیتر و pH نشان داد و باعث جلوگیری از افزایش pH و کاهش اسیدیته طی دوره انبارمانی شد ولی استفاده از نانو جاذب اثر معنی داری (p>0/05) نداشت. میزان pH در رقم دیررس مشهد نسبت به رقم ولثی بیشتر بود. بیشترین میزان TSS مربوط به رقم دیررس مشهد با استفاده از نانو جاذب اتیلن و استفاده توأم متیل سیکلوپروپن و نانو جاذب بود. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که در هر دو رقم (ولثی، دیررس مشهد) اثر تیمار متیل سیکلوپروپن و نانو جاذب اتیلن بر اکثر صفات معنی دار (p<0/05) شد و اثر تیمارها بر روی ارقام نتایج متفاوتی نشان داد.
Authors
بهرام پاشازاده
دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی علوم و تحقیقات،گروه صنایع غذایی،تهران،ایران
حسن حاج نجاری
استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال بذر، بخش تحقیقات باغبانی، واحد دانه دارها، کرج، ایران
فروغ شواخی
استادیار موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، بخش تحقیقات صنایع غذایی، کرج، ایران
سیدمهدی سیدین اردبیلی
استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی علوم و تحقیقات،گروه صنایع غذایی،تهران،ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :