مدیریت بافت‌های فرسوده با رویکرد تاب‌آوری شهر

سوانح از دیرباز تاکنون در طبیعت وجود داشته است، اما امروزه بیش از گذشته در کانون توجه قرار گرفته است. این مساله ناشی از عوامل مختلفی می‌باشد زیرا که خطر وقوع سوانح تغییری پیدا نکرده‌است؛ اما آنچه که امروزه، سبب توجه به سوانح شده‌است، تخریب و زیان‌های ناشی از سوانح بر محیط سکونتگاه‌های انسانی و از جمله شهرها می باشد. به بیان دیگر پاره‌ای از عوامل خارجی، که به طور مستقیم بر چرخه های طبیعی تاثیر گذارده سبب تشدید سانحه‌خیزی گردیده‌اند. یکی از این عوامل خارجی بافت‌های فرسوده هستند که با توجه به روند توسعه و نوگرایی در عرصه گسترش شهرها در اطراف هسته مرکز بافت شهری که روزگاری جزء مکان ها با هویت و سامان مند بوده، شکل گرفته است و پاسخگوی نیازهای فرهنگی، اجتماعی، جمعیتی و ترافیکی زمان خود بوده است. و این مکانها در اثر رشد جمعیت و تغییر شیوه زندگی شهری از گردونه پیشرفت در امر شهرسازی عقب مانده و از رونق افتاده است و با توجه به افزایش خطر سوانح و آسیب پذیری این بافت ها و کاهش تاب آوری در میان این جوامع در معرض خطر، توانایی در خدمت رسانی دستگاههای متولی خدمات شهری و ایمنی در این بافتها یکی از دغدغه ها مدیران شهری در زمان بحران است.