مقایسه بین نسبتهای مالی مبتنی بر روش نقدی و روش تعهدی در پیش بینی درماندگی مالی شرکت های پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران

استفاده از نسبت‌های مالی برای پیش‌بینی درماندگی مالی یا ورشکستگی شرکتها، همیشه از موضوعات مورد توجه سرمایه‌گذاران، اعتبار‌دهندگان و دولت بوده است. پیش‌بینی به موقع تصمیم‌گیران را در یافتن راه‌حل و پیشگیری از درماندگی مالی، یاری می‌نماید. باتوجه به این ضرورت هدف اصلی این پژوهش ارزیابی و مقایسه توانایی و دقت نسبتهای مالی مبتنی بر صورت جریان وجوه نقد در مقایسه با نسبتهای مالی مبتنی بر ترازنامه و صورت سود و زیان در پیش‌بینی درماندگی مالی شرکت‌ها است؛ که در راستای تحقق این هدف یک فرضیه اصلی و دو فرضیه فرعی تدوین گردیده است. جامعه مطالعاتی پژوهش دربرگیرنده کلیه شرکتهای بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1386 تا 1390 و نمونه آماری این پژوهش شامل 24 شرکت ورشکسته و 24 شرکت غیرورشکسته می‌باشد که به منظور دسته‌بندی شرکتها به دو گروه ورشکسته و غیرورشکسته از پیش‌فرض ماده 141 قانون تجارت و برای آزمون فرضیات از تکنیک تحلیل تمایزی استفاده شده است. نتایج حاصل حاکی از توانایی بیشتر نسبتهای مالی مبتنی بر ترازنامه و صورت سود و زیان در مقایسه با نسبتهای مالی مبتنی بر صورت جریان نقدی در پیش‌بینی درماندگی مالی شرکتها است.

Keywords:

درماندگی مالی , نسبتهای نقدی , نسبتهای تعهدی , تکنیک تحلیل تمایزی