اندازه گیری و گزارشگری سرمایه فکری (ICR) دز سازمان ها؛چه چیزی؟ چرا؟ چگونه؟

در اقتصاد مبتنی بر دانش، محصولات و سازمان‌ها براساس میزان استفاده از دانش زندگی می‌کنند و می‌میرند. موفق‌ترین سازمان‌ها آنهایی هستند که در مقایسه با رقبای خود از این سرمایه نامشهود (دانش) به نحو بهتر و سریعتری استفاده می‌کنند. باتوجه به نقش برجسته و فزاینده دانش در اقتصاد، تجارت و فرآیندهای مدیریتی تبیین ماهیت، سنجش و ارزشگذاری سرمایه‌های فکری شرکت‌ها بیش از پیش اهمیت یافته است. از دیدگاه راهبردی، سرمایه فکری می‌تواند در ایجاد و کاربرد دانش برای افزایش ارزش سازمان مورد استفاده قرار گرفته و محرک ارزشی مهمی در سازمان‌های امروزی به شمار آید. یکی از مشکلات اساسی سیستم‌های سنتی حسابداری مدیریت، ناتوانی در اندازه‌گیری و گزارشگری ارزش سرمایه‌های فکری به کار گرفته شده توسط سازمان‌ها، در صورت‌های مالی شرکت‌هاست. اندازه‌گیری سرمایه فکری به منظور مقایسه شرکت‌های مختلف، تعیین ارزش واقعی آن‌ها و حتی بهبود کنترل‌های آن‌ها، براساس رویکردی راهبردی از دارایی‌های نامشهود استوار است. به طور کلی هدف این مقاله بیان محدودیت‌های مالی و غیرمالی در ارزیابی و گزارش‌دهی سرمایه فکری و همچنین تحلیلی بر چرایی ارزشگذاری و گزارشگری سرمایه فکری در صورت‌های مالی سازمان‌های هزاره سوم می‌باشد که ضمن معرفی روش‌های اندازه‌گیری IC به تشریح مدلی برای گزارش IC در سازمان‌ها پرداخته و پیشنهاداتی را ارائه نموده است.

Keywords:

حسابداری سرمایه فکری , اندازه گیری و گزارشگری , سرمایه فکری