نقش اقلیم در شکل دهی فضاهای معماری ایران (اقلیم گرم و خشک)

انسان همواره در طول تاریخ سعی می نماید به منظور ایجاد سرپناه ی امن برای سکونت، آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کند و در حقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی نیز در شکل گیری این فضای زیست، دخالت مستقیمی دارد. در ایران به علت دارا بودن، چهار اقلیم متفاوت گرم و مرطوب، گرم و خشک، معتدل و مرطوب و سرد، معماری های متفاوتی (به ویژه در شکل دهی فضاهای معماری) هماهنگ با اقلیم بوجود آمده که در چنین فضاهای ساخته شده ای، به کارگیری مصالح بومی که کمترین تاثیر نامطلوب بر محیط را دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده اند. از این رو در این مبحث، سعی بر آن است تا بتوانیم معماری بومی ایران را در اقلیمهای متفاوت با توجه پایداری محیط و صرفه جویی در مصرف انرژی بررسی نموده و معایب معمای جدید در هر اقلیم را از نظر مواردی همچون به کارگیری مصالح ناهماهنگ با شرایط منطقه، طراحی نامناسب بنا، عدم صرفه جویی در مصرف انرژی و تخریب محیط به صورت اجمالی مورد ارزیابی قرار دهیم. در انتها به جمع بندی و ارائه راهبردهایی در صرفه جویی انرژی در ساختمان با توجه به فناوری جدید می پردازیم.

Keywords:

ساخت و ساز پایدار , معماری سنتی , مصالح بومی , انرژی قابل تجدید