عوامل اقلیمی مؤثر بر آسایش انسان (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)

بررسی ها و ارزیابی بیوکلیمای انسانی، از اساسی ترین و تأثیرگذارترین شاخص های زیست اقلیمی هستند که در آسایش زندگی انسان و فعالیت های روزمره و معماری نقش بسزایی دارد. نتایج بدست آمده از آن می تواند پایه و اساس فعالیت های عمرانی و اسکان بشر و برنامه ریزی های شهری و منطقه ای، و توسعه سکونتگاه های جدید باشد. گرچه امروزه پیشرفت های تکنیکی و کشف انواع ابزار و لوازم تا حدی نقش تعیین کننده ی این عوامل را کاهش داده و در بعضی مواقع بطور کلی این نقش نادیده گرفته می شود. اما باید پذیرفت نادیده گرفتن این شاخص ها و عوامل اقلیمی، باعث عدم آسایش انسان و صرف انرژی و پیدایش مسائل زیست محیطی است. با عنایت به اینکه در گذشته منابع انرژی کمتری در اختیار بشر بوده است، ولی نقش این عوامل بصورت بومی و تجربی بیشتر مشخص و نمایان است. زیرا که نحوه بهره برداری از این عوامل جغرافیایی شرایط مناسب یا نامناسبی را برای انسان، محیط زیست، سکونت و فعالیت های انسانی ایجاد می کند. در نهایت علاوه بر آسایش، استفاده از این عوامل منتج به صرفه جویی قابل م لاحظه ای در مصرف انرژی می شود. بین 15 تا 20% از انرژی هر کشور صرف گرمایش و سرمایش فضاهای مسکونی می شود. (مریم فدای قطبی- طراحی اقلیمی ساختمان در جهت کاهش مصرف سوخت) در این مقاله سعی شده است آسایش، یا عدم آسایش انسان بر اساس مدل ها و شاخص های زیست اقلیمی اولگی، بیکر، ترجونگ، با استفاده از آمار ایستگاه هواشناسی شهر کرمانشاه طی سالهای (1330-1391) ارزیابی شود. بنابراین با توجه به شاخص های زیست اقلیم مورد مطالعه، ارزیابی های لازم از نظر آسایش، یا عدم آسایش انسان در مواقع مختلف سال، مناسب با ویژگی ها و خصوصیات اقلیمی شهر کرمانشاه ارائه می شود که می تواند مورد استفاده فعالیت های عمرانی و معماری در این شهر قرار گیرد.

Keywords:

عوامل اقلیمی , آسایش انسان , شاخص , زیست اقلیم , کرمانشاه