ارزیابی فضای سبز مراکز بهداشتی- درمانی با رویکرد فضای سبز پایدار (مطالعه موردی: بیمارستان ولایت قزوین)

مناظر شهری آشفته و متراکم و فاقد عناصر طبیعی به دلایل متعددی از جمله افزایش استرس، کاهش توجه و تمرکز در ادراک، موجب اختلال در میزان کارایی، پرخاشگری و در بلند مدت منجر به بیماری های مزمن مانند فشار خون و بیماری های قلبی می گردند. در این حین مراجعه به بیمارستان ها نیز افزایش می یابد. بیمارستان تنها به ساختمان های درمانی منحصر نیست، بلکه فضاهای اطراف ساختمان های موجود و به ویژه فضاهای سبز پیرامون آن نیز بخشی از این مراکز درمانی محسوب می شوند. این فضاهای سبز بایستی به گونه ای با گیاهان مختلف آرایش شود که القا کننده حس آرامش به افرادی باشد که به هر دلیل به این مراکز درمانی مراجعه می کنند. بنابراین وجود فضاهایی با ظاهری زیبا در تمامی فصول سال نه تنها به روند بهبهود بیماران، بلکه به آرامش هر چه بیشتر پرسنل درمانی جت ارائه هر جه بهتر خدمات به مراجعه کنندگان کمک فراوانی می نماید. از آنجایی که فضای سبز بیمارستان ها به عنوان فضاهای سبز نیمه عمومی، تشکیل دهنده بخشی از فضای سبز شهری هستند، توجه و بهبهود آنها نیز در جهت توسعه پایدار بخشی از فضاهای سبز شهری حائز اهمیت می باشد. بر این اساس در این پژوهش از ابزار جمع آوری اطلاعات (مطالعات میدانی و کتابخانه ای و اسنادی) استفاده شده است. در این مقاله سعی شده است پس از بیان ویژگی های فضاهای سبز مراکز درمانی، پیشنهاداتی جهت بهبود فضای سبز بیمارستان ها (نمونه موردی بیمارستان ولایت شهر قزوین)، به منظور کارکرد مطلوب این فضاها ارائه نمائیم.

ارزیابی فضای سبز مراکز بهداشتی- درمانی با رویکرد فضای سبز پایدار (مطالعه موردی: بیمارستان ولایت قزوین) Keywords:

فضای سبز , بیمارستان , گونه های گیاهی , آرامش , توسعه پایدار