برنامه ریزی استراتژیک جهت ساماندهی بافت فرسوده شهری (مطالعه موردی: محله ی گل کوب شیراز)

محلات قدیمی شهرها نه تنها به خاطر میراث فرهنگی خود، که به دلیل قرار گرفتن در داخل شهرها فرصت ارزشمندی برای اصلاح، نوسازی و پاسخگویی به نیازهای فزاینده شهری فراهم آورده است. بسیاری از این گونه بافت های فرسوده در شهرهای ایران به حال خود رها شده اند و برنامه ریزی برای نوسازی و ساماندهی این گونه نواحی به یک ضرورت اساسی در برنامه ریزی شهری تبدیل گشته است. تجارب چند دهه ی گذشته در ایران در زمینه ساماندهی بافت های فرسده نشان داده است، رویکردهای کالبد محور که در پی اجرای استانداردهای شهری در محلات فرسوده هستند، گرچه محرک اولیه نوسازی است ولی به الزامات اجتماعی و اقتصادی توجهی نداشته و نقش مشارکت جویی ساکنین را کمرنگ دیده است. در این پژوهش، جامعه آماری ما بافت فرسوده محله ی گل کوب در شیراز است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی است. هدف اصلی این تحقیق، ارتقاء کیفیت فضایی و ارائه ی راهکارها و تدوین راهبردهای مؤثر در ساماندهی بافت فرسوده محله ی گل کوب می باشد. در این پژوهش از تکنیک swot که یکی از الگوهای تحلیلی پرکاربرد در برنامه ریزی استراتژیک می باشد، استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از مشکلات: کیفیت نازل بافت مسکونی، تراکم زیاد جمعیتی، به همراه وجود معابر نامناسب در محله ی گل کوب می باشد. در پایان نیز، به ارائه راهبرد به منظور ساماندهی و بهبود عملکرد محله پرداخته شده است.

Keywords:

برنامه ریزی استراتژیک , محله ی گل کوب , مشارکت , بافت فرسوده , نوسازی