اثر واکس کیتین سیل و مدت انبارداری بر خصوصیات کمی و کیفی پرتقال والنسیا

یکی از مهمترین مشکلات در نگهداری، تجارت و صادرات میوه ها، طول عمر و ضایعات پس از برداشت آن است. هدف از استفاده ی واکس حفظ شادابی و تردی داخلی میوه، کنترل تنفس میوه، کند کردن روند پیری در میوه و کنترل فرآیند رسیدن در میوه است. در این پژوهش تیمارهای واکس کیتین سیل در چهار سطح با غلظ تهای صفر (شاهد) 2/5, 5 و10 درصد و زمان انبارداری در سه سطح 1 ماه، 3 ماه و 5 ماه بعد از برداشت بر ویژگی های پس از برداشت پرتقال والنسیا به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی و در سه تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تک میوه در غلظت کیتین سیل 2/5% با میانگین 160/92 گرم و کمترین در غلظت کیتین سیل 10% با میانگین 150/49 گرم بودند.. 1% >p. بیشترین حجم آب میوه در غلظت 22/5% واکس به دست آمد. اثرات متقابل کیتین سیل و زمان انبارداری روی فاکتورهای pH ،TSS/TA آب میوه و وزن تفاله اختلاف معنی داری نشان دادند. بیشترین وزن تفاله در غلظت کیتین سیل 5% و بعد از یک ماه از انبارداری بود. بیشترین وزن تفاله در 5 ماه بعد از انبارداری و کمترین در 3 ماه بعد از انبارداری بود. با گذشت زمان انبارداری از میزان pH ،TA آب میوه، ویتامین ث و درصد وزنی میوه کاسته شد. کمترین میزان TSS/TA در یک ماه بعد از انبارداری و بیشترین در 3 ماه بعد از انبارداری بود. در اثر متقابل زمان و کیتین سیل هم بیشترین مقدار در 3 ماه بعد از انبارداری و در غلظت 5% واکس مشاهده شد.

Keywords:

پرتقال والنسیا , واکس کیتین سیل , زمان انبارداری