بررسی تأثیر زمان کاربرد برخی علف کش ها بر کارآیی آنها در شالیزار

به منظور بررسی تأثیر زمان کاربرد برخی علفکش ها بر کارآیی آنها در شالیزار، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1391 در مؤسسه تحقیقات برنج کشور رشت اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل علفکش های بن سولفورون متیل، بوتاکلر، اکسادیاژیل و تیوبنکارب در دز توصیه شده و کاربرد در دو زمان قبل و بعد از نشاءکاری و شاهد وجین دستی و بدون وجین بود. نتایج نشان داد که تیوبنکارب با مصرف قبل از نشاءکاری و بوتاکلر با مصرف پس از نشاکاری به ترتیب دارای بیشترین و کمترین گیاه سوزی بر روی برنج بودند. بیشترین زیست توده سوروف در 4 و 6 هفته پس از نشاءکاری در تیمار اکسادیارژیل با مصرف قبل از نشاکاری بود. بعلاوه بیشترین زیست توده علف های هرز پهن برگ و جگن در 6 هفته پس از نشاکاری به ترتیب در تیمارهای بوتاکلر با مصرف پس از نشاءکاری و تیوبنکارب با مصرف قبل از نشاءکاری مشاهده گردید. بیشترین عملکرد شلتوک به میزان 365 گرم در متر مربع در تیمار کاربرد بوتاکلر پس از نشاءکاری ثبت گردید که با تیمار وجین دستی، کاربرد بوتاکلر قبل از نشاءکاری، و مصرف تیوبنکارب پس از نشاءکاری مشابه بود. بطور کلی عملکرد بیولوژیک در تیمارهای مختلف مشابه عملکرد دانه بود.

Keywords:

زمان مصرف , پهن برگ , جگن , سوروف , گیاه سوزی