تاثیر مقادیر بقایای گندم و خاک ورزی حفاظتی کاهش یافته بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم آفتابگردان در شیراز

در برخی مناطق استان فارس کشت آفتابگردان (Helianthus annuus L) در بقایای گندم (Triticum aestivum L) سوزانیده شده مرسوم است که این موضوع اثرات مخرب زیست محیطی را به دنبال دارد . لذا آزمایشی طی سال های 84 تا 1385 در مرکز تحقیقات کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در اراضی زیر سد درود زن اس تان فارس به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا در آمد . تیمارها، شاملسامانه های مختلف خاک ورزی (سوزانیدن و برداشت کامل بقایای گندم و کشت آفتابگردان به روش معمول منطقه (تیمار شاهد )، آماده کردن زمین با گاو آهن قلمی و کشت با ردیف کار مجهز به ردیف تمیز کن در خاک دارای 100، 75، 50 و 25 درصد بقایای گندم ) به عنوان فاکتور اصلی و ارقام آفتابگردان (آلزان، یوروفلور و آرماویرسکی ) به عنوان فاکتور فرعی بودند . نتایج آزمایش نشان داد که سامانه های خاک ورزی و مقادیر بقایای گندم بر درصد بوته های سبز شده، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و عملکرد دانه آفتابگردان در هر دو سال، تاثیرمعنی دار داشت و بیشترین عملکرد دانه در تمامی ارقام در حضور 25 و 50 درصد بقایا و سوزانیدن بقایا به دست آمد. بین ارقام از نظرمیزان سبز شدن و عملکرد دانه و روغن تفاوت معنی داری وجود نداشت.

Keywords:

خاک ورزی , آفتابگردان و بقایای گندم