بررسی رابطه بین همدلی امیدبه زندگی، ورضایت جنسی باسازگاری زناشویی درپرستاران زن شهرتهران

هدف تحقیق حاضرتعیین رابطه بین همدلی امیدبه زندگی ورضایت جنسی باسازگاری زناشویی درپرستاران زن می باشد پژوهش حاضرازنوع همبستگی است و جامعه موردمطالعه شامل کلیه پرستاران زن متاهل 25تا45 سال شاغل دربیمارستانهای دولتی شهرتهران میباشد روش نمونه گیری این تحقیق ازنوع تصادفی خوشه ای میباشد به این نحو که ابتدا لیست تمامی بیمارستانهای تهران را تهیه کرده و ازمیان آنها سه بیمارستان را انتخا و سپس ازمیان پرستاران زن این بیمارستانها براساس نوع طرح باتوجه به فرمول تاباکتیک و فیدل 2007 تعداد 300نفربه عنوان حجم نمونه انتخاب شدند دراین پژوهش از4ابزاراندازه گیری شامل پرسشنامه رضایت جنسی بامتوسط ضریب پایایی 84درصد ازمون همدلی با متوسط ضریب پایایی 89درصد و مقیاس گرایش به امیدبزرگسالان ADHS بامتوسط ضریب پایایی 86درصدومقیاس سازگاری زناشویی D.A.S بامتوسط ضریب پایایی 91درصداستفاده شد اطلاعات و نتایج بدست آمده با استفاده ازآمارتوصیفی فراوانی درصد و میانگین واماراستنباطی آزمون تحلیل رگرسیون موردتجزیه و تحلیل قرارگرفتندضمن تایید فرضیه های تحقیق نتایج نشان داد که بین همدلی امید به زندگی مقیاس عاملی امید به زندگی و مقیاس راهبردی امید به زندگی با سازگاری زناشویی پرستاران همبستگی مثبت معناداری وجودداردP<0/005 بدین معنا که با افزایش میزان همدلی امید به زندگی مقیاس عاملی امید به زندگی و مقیاس راهبردی امید به زندگی سطح سازگاری زناشویی پرستاران نیز افزایش پیدا می کند همچنین بین امید به زندگی و رضایت جنسی با سازگاری زناشویی پرستاران همبستگی مثبت معناداری وجود دارد P<0/005 ازنتایج جانبی این تحقیق همچنین میتوان به این موضوع اشاره نمود که سهم اثرگذاری همدلی درمقایسه با سایرمتغیرهای مستقل تحقیق برمتغیر وابسته سازگاری زناشویی بیشتر و قویتربوده است

Keywords:

همدلی , امید به زندگی , سازگاری زناشویی , رضایت جنسی , پرستار