بررسی میزان فضاهای سبز شکل گرفته در توسعه های جدید شهری با استانداردهای موجود، نمونه موردی کرمانشاه (گلستان)

رشد فزاینده جمعیت انسانی و توسعه بی حد و حصر تکنولوژی و قرارگرفتن در عصر فرا صنعتی که جوامع بشری از یک طرف با محدودیت و کمبود فضای سبز شهری و از سوی دیگر با آلودگی محیط زیست دست به گریبان هستند، نقش وجایگاه فضاهای سبز را به دلیل برخورداری از ارزش های فراوان و متنوع در جلوگیری از آلودگی ها اجتناب ناپذیر کرده است. در واقع گیاهان سومین بعد محیط طبیعی را تشکیل می دهند که با ساختی پیچیده تر از اقلیم و خاک در کرهخاکی پدیدار شده اند. عموما آنچه از فضاهای سبز در عملکرد های محیط شهری انتظار می رود بهبود وضعیت زیستمحیطی و اکولوژیک، ایجاد زمینه تفریح و تفرج و زیباسازی و بهسازی محیط زندگی انسان است. فضای سبز از دیدگاهشهرسازی و برنامه ریزان شهری بعنوان جزیی از بافت شهرها و بخشی از خدمات شهری ضرورت یافته است که نمی تواندجدا از نیازهای جامعه شهری باشد. امروزه فضاهای سبز در داخل شهرها، نقش پر اهمیتی را در زندگی انسانها دارا می باشند، تا بدان جا انسانهای امروزی به ویژه جمعیت شهری، به محض یافتن فراغتی به سوی جنگلها و فضاهای سبز رویمی آورند. نتایج حاصل از مطالعات نظری و موردی منطقه گلستان در استان کرمانشاه نشان می دهد که به دلیلحاکمیت ساختارهای سنتی مدیریت و برنامه ریزی دولتی، عملا این منطقه واکنش های مناسبی در جهت برنامه ریزی فضایی نداشته و با کمبودهایی در این منطقه مواجع هستیم که یکی از آنها نبود فضای سبز در این منطقه می باشد. چرا که شرایط محیطی و جغرافیایی و نحوه استقرار واحد های مسکونی، تجاری و...وعدم توازن سیاست های توسعه ای با شرایط و امکانات محلی تأثیر فراوانی در پراکنش شاخص ها و خدمات ایجاد نموده است و برنامه ریزی شهری را در این منطقه با مشکل مواجه ساخته است.

Keywords:

جمعیت , فضای سبز , گلستان , شهر کرمانشاه