مولفه های اصلی در پایداری صنعت پرورش طیور ایران و راهبرد ایجاد پدافند غیر عامل در این بخش

با صنعتی شدن دامپروری و افزایش تولیدات و فراورده های دام وطیور بویژه در دو دهه ی اخیر بواسطه ی افزایش تراکمدر واحد سطح، مکانیزه شدن، بهبود پتانسیل های ژنتیکی و... مسائل و مشکلات جدیدی را به همراه داشته است. اینمشکلات همچون زمین، آب ، آلودگی هوا، دفع و دفن کود، سلامت و آسایش حیوان، افزایش گاز های گلخانه ای، جنگلتراشی و کشت ذرت و سویا یر روی قسمتهای وسیعی از زمین های جنگلی و انتقال آن به نقاط مختلف جهت تغذیه دام و طیور، از دست دادن تنوع ژنتیکی و .... همگی نشان می دهد که مدل متراکم در تولید فراورده های دامی (Intensive animal production) که امروزه در جریان است بدون توجه به مسائل زیست محیطی و عواقب آن نه تنها پایدار نبوده بلکه برای منابع غذایی یک تهدید جدی خواهد بود (Hodges.2010). لذا در عرصه ها و زیربخش های مختلف کشاورزی بایستی برنامه ای تدوین شود که بتوان با توجه به نیازهای جامعه انسانی از یکطرف و پتانسیل های منطقه ای و ملی از سوی دیگر به همراه نگرش حفظ محیط زیست و تعادل در اکوسیستم، پایداری و تداوم در تولیدات را تضمین نموده و راه را برای آیندگان مشخص و همراه نماید. در این فراز و گذار از وضعیت کنونی و حرکت به سوی پایداری در صنعتپرورش طیور کشور نگاه به گذشته، درک مشکلات موجود، بازنگری در منابع ژنتیکی گیاهی و حیوانی، استفاده از انواعطیور و ماکیان، شناسایی منابع غذایی جدید، استفاده از ضایعات و محصولات فرعی، تجهیز و نوسازی ساختمان وتاسیسات، ارائه ی الگوی مناسب برای هر منطقه، ارتقاء صنایع وابسته و بسته بندی و افزایش دانش فردی و گروهیراهکارهایی است که بایستی به آنها پرداخته شود تا تضمینی گردد برای پایداری این صنعت.

Keywords:

صنعت پرورش طیور , پایداری , محیط زیست , یکپارچه سازی