رابطه ی بین هوش هیجانی و استرس شغلی کارکنان

این مقاله در پی بررسی رابطه ی بین هوش هیجانی و استرس شغلی می باشد. متغیر استرس شغلی به عنوان متغیر وابسته در این تحقیق در نظرگرفته شده و شاخص های هوش هیجانی شامل متغیرهای خودآگاهی، خودتنظیمی، انگیزش، همدردی و مهارت اجتماعی در نقش متغیر مستقل تعریف شده اند. روش پژوهش حاضر،توصیفی از نوع همبستگی است. پرسشنامه های مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه ی جک (برای سنجش هوش احساسی) و پرسشنامه ی جکدیش دوا (برای سنجش استرس شغلی) می باشد. جامعه ی آماری تحقیق، کارکنان و مدیران معاونت حمل ونقل سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای ایران است که تعداد آنها ۵۰ نفر بوده و با توجه به جدول مورگان تعداد نمونه برای این تحقیق ۴۵ نفر از اعضای جامعه ی آماری در نظر گرفته شده است. شاخص خودآگاهی به میزان ۳۱۰/۰- در استرس شغلی تاثیرگذار است. به همین ترتیب شاخص خودتنظیمی به میزان ۴۰۷/۰- ، شاخص انگیزش به میزان ۳۷۰/۰-، شاخص همدردی به میزان ۲۶۰/۰ -و شاخص مهارت اجتماعی به میزان ۴۶۰/۰ -واحد در استرس شغلی تاثیرگذار است. برای بررسی اطلاعات جمعیت شناختی متغیرها از آزمون تی- استیودنت و آنالیز واریانس و جهت اولویت بندی شاخص های هوش احساسی از آزمون رتبه ای فریدمن استفاده شده است. نتایج اولویت بندی شاخص های هوش هیجانی نشان میدهد که انگیزش با میانگین رتبه ای۲.۷۸ در اولویت نسبت به سایر ابعاد قرار دارد . پس از آن به ترتیب خودآگاهی با میانگین رتبه ای ۲.۵۷، خودتنظیمی با میانگین رتبه ای۲.۵۶ ودر پایان همدردی با میانگین رتبه ای ۲.۱۰ و مهارت اجتماعی با ۲.۰۸ در اولویت میباشد

Keywords:

هوش هیجانی , استرس شغلی , خودآگاهی , انگیزش , همدردی , مهارت اجتماعی