مقایسه پنج عامل بزرگ شخصیتی و راهبردهای حل مسأله معتادان خودمعرف و گروه بهنجار

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ابعاد شخصیتی و راهبردهای مقابله ای مبتنی بر شیوه های حل مساله در معتادان خود معرف و گروه بهنجار انجام شده است. 05 نفر معتاد خود معرف که برای نخستین بار به مرکز درمانی معتادان بهزیستی شهر اردبیل مراجعه کرده بودند در یک بررسی توصیفی مقطعی با 05 نفر از افراد بهنجار که از نظر برخی ویژگی های جمعیت شناختی با یکدیگر همتا شده بودند، مقایسه شدند. برای گردآوری داده ها، پرسش نامه نئو )فرم تجدیدنظرشده کوتاه( (NEO-FFI-R) ، و مقیاس سبک حل مساله (PSS) به کار برده شد. داده های گردآوری شده به کمک ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شدند. معتادان در مقایسه با گروه بهنجار در بعد شخصیتی روان رنجورخویی (N) ، نمره بالاتر و در ابعاد شخصیتی دلپذیر بودن (A) ، انعطاف پذیری (O) و با وجدان بودن (C) نمره پایین تری به دست آوردند >5/51 P . در بعد شخصیتی برون گرایی (E) بین دو گروه تفاوتی دیده نشد. هم چنین معتادان در مقایسه با گروه بهنجار، بیشتر شیوه های حل مساله غیر سازنده مانند پرهیز ودرماندگی را به کار می بردند >5/50 P. ارزیابی ویژگی ها و مشکلات شخصیت در معتادان در بردارنده اطلاعات مهمی برای تعریف، شناسایی و درمان این گروه است .

Keywords:

ابعاد شخصیتی , حل مساله , اعتیاد