بررسی الگوی مکان گزینی پهنه های شهری جهت کاهش مخاطرات محیطی (نمونه موردی استان آذربایجان غربی)

زندگی شهری در جهان به سرعت در حال گسترش است. سرعت رشد شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته است. در ایران نیز شهرنشینی با روندی سریع و شتابان همراه بوده و این رشد شتابان، مسائل و معضلات بسیاری برای شهرهای ایران به دنبال داشته است. در این میان، عدم مکان گزینی بهینه پهنه های شهری بدون توجه به شرایط محیط طبیعی و اجتماعی- اقتصادی می تواند به عنوان آیینه تمام نمای به وجود آورنده مسائل پایداری زندگی شهری باشد، بنابراین ارزیابی مکان گزیننی مراکز شهری جایگاه و اهمیت خاصی در تحقیقات جغرافیایی و برنامه ریزی شهری دارد. اهمیت آسیب پذیری پهنه های شهری در مقابل مخاطرات محیطی از جمله زلزله و سیل نیاز به ارزیابی الگوهای مکان گزینی شهری دارد؛ در این پژوهش با درنظر گرفتن پهنه های آسیب پذیر شهری از منظر جغرافیایی با هدف شناسایی و ارزیابی مخاطرات محیطی پهنه های شهر، به بررسی الگوهای مکان گزینی توسعه شهری پرداخته و مراکز شهرستان در استان آذربایجان غربی جهت مطالعه انتخاب شده و مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان دهنده عدم پایداری پهنه های شهری در مقابل مخاطرات محیطی از جمله زلزله و سیل می باشد. از لحاظ مبانی نظری نیز به دلیل موقع و مکان نمونه موردی این تحقیق می تواند به عنوان الگویی در بررسی سایر مناطق مشابه مورد استفاده و استناد قرار گیرد.

Keywords:

پهنه های شهری , مخاطرات محیطی , مکان گزینی , زلزله