بررسی فعالیتهای کشاورزی روستای خودکاوند طالقان و درجه پایداری آن

افزایش روز افزون جمعیت و نیاز به تولید مواد غذایی بیشتر منجر به تغییر کاربری اراضی جنگلی و مرتعی به کشاورزی شده است. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده ظرفیت تولیدی حوزه های آبخیز تابع میزان تغییرات ایجاد شده جهت بهره برداری از منابع موجود در سطح حوزه می باشد. تغییر کاربری اکوسیستم های طبیعی به اکوسیستم های مدیریت شده، ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک را تحت تاثیر قرار داده و در نهایت موجب تخریب اراضی می گردد. به همین دلیل بررسی تاثیرات کاربری اراضی بر نحوه عملکرد اکوسیستم ها ابزاری مناسب جهت اعمال مدیریت صحیح، حفظ منابع آب و خاک و بهره برداری پایدار از منابع طبیعی می باشد. با این هدف، تاثیرات تغییر کاربری اراضی و فعالیت های کشاورزی بر روند پایداری منابع خاک در روستای خودکاوند طالقان مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور اطلاعاتی از طریق مشاهدات میدانی و داده های جمع آوری شده از سازمان جهاد کشاورزی شهرستان طالقان تهیه گردید. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص گردید که عوامل مختلفی همچون روش های نادرست بهره برداری، تغییر غیر اصولی کاربری اراضی و سد سازی و روش های نامناسب آبیاری منجر به روند ناپایدار مدیریت کشاورزی و تخریب خاک در منطقه مورد مطالعه شده است.

Keywords:

تخریب اراضی , تغییر کاربری اراضی , روستای خودکاوند , کشاورزی