از دیر باز میدانهای الکترومغناطیسی بطور وسیع برای درمان تعداد انبوهی از بیماریها مورد استفاده قرار می گرفته است . امواج الکترومغناطیسی می تواند پروتئینهای استرس را جهت اقدامات حفاظتی تحریک کند، جلوی حمله های قلبی (Unoxia)را بگیرد، آسیبهای DNA را کاهش دهد، از رشد سلولهای سرطانی محافظت کند، ضربان قلب را تقویت کند، عملکرد مغز را بهبود بخشد، اختلالات ذهنی را درمان کرده و یا سیستم ایمنی بدن را تقویت کند . بشرطی که دوز (Dose) . آنها بطور دقیق کنترل گردد
موارد انکار ناپذیر فوق الذکر قبل از هر چیز دلالت بر تاثیرات بیولوژیک امواج الکترومغناطیسی دارد و لذا باید مانند دیگر گروههای دارویی با آنها برخورد کرد . جالب توجه اینکه اغلب جنبه های مثبت فوق از روی گزارشات مربوط به جنبه های منفی این امواج استنتاج شده است . آقای دکتر پاراسلسوس (Paracesus) در قرن شانزدهم میلادی گفته است : " هر ماده ای که قابلیت تاثیر بر فرآیندهای بیولوژیک را داشته باشد هم مفید می تواند باشد هم مضر " . کمتر دارویی را می توان یافت که هشدار " دور از دسترس کودکان نگهداری شود " را نداشته باشد . در صورتی که ما خود مقادیر عظیمی از امواج الکترومغناطیسی را بر وجود کودکانمان می تابانیم و نگران آثار بسیار خطرناک آن نیستیم . در این مقاله سعی می کنیم به آثار بیوشیمیایی، بیولوژیک و فیزیولوژیک امواج الکترومغناطیسی و بازتاب جهانی و ابعاد داخلی مبارزه با آلودگی های مربوط بپردازیم و راهکارهایی مناسب جهت مقابله با آن ارائه دهیم .