برنامه فلسفه برای کودکان (p4c) با استفاده از داستانهای متون دینی

در اواخر دهه 1960 لیپمن در مواجهه با دانشجویانش دریافت توانایی استدلال قدرت تمیز وداوری در ان ها توسعه نیافته است کاری که باید در دوران کودکی صورت می گرفت فلسفه برای کودکان (p4c) برنامه مهارت تفکر است که در 1980 توسط لیپمن وشارب توسعه پیدا کرد این برنامه شهرت جهانی یافته است لیل ویلیامر 2،2012) برنامه فلسفه برای کودکان به سرعت در بسیاری از کشورها مورد اقبال قرار گرفت اما همه علاقه مندان به این برنامه روش لیپمن را تکرار نکرده وبا طراحی ویا استفاده از ظرفیت های ادبی وفرهنگی کشور خود سعی در طرح محتوای داستانی بومی برای برنامه فلسفه برای کودکان نمودند اینکه آیا می توان به کمک داستان های متون دینی محتوای داستانی برای برنامه فلسفه برای کودکان طراحی نمود؟ سوالی است که به آن پرداخته شده است از جمله روش های غنابخشی به محتوا استفاده از داستان های متون دینی می باشد (پیکمال 1388) با اهمیت دادن به محتوای غنی داستان بیان می دارد بچه های امروز نیاز دارند بزرگ فکر کنند برای این کار می باست از راه حکایت وافسانه آن ها را تغذیه نمود پیکمال برای این کار از داستان هایی درباره پیامبران نیز بهره برد از جمله داستان سلیکان ومورچه که از عطار شاعر ایرانی (ف6ه.ش) نقل شده است . همچنین فیشر (1996) با اذعان به علاقه وتوجه کودکان به موضوعاتی چون انصاف آزادی دوستی حقیقت دانش قضاوت سعی نمود تا محتوایی غنی برای تفکرکودکان در این زمینه فراهم سازد از نظر او داستان های کهن را می توان به عنوان محتوایی سراسر فلسفی در نظر گرفت در میان داستان های بازنویسی شده فیشر داستان های دینی هم دیده می شود

Keywords:

فلسفه برای کودکان , مضامین فلسفی , قصه های قرآنی