بهینه سازی تخصیص ازمخزن سدبااستفاده زاالگوریتم ژنتیک وتاکیدبرتامین جریان زیستی رودخانه( مطالعه موردی: زاینده رود)

ازگذشته های دورتابه امروز تامین اب درنواحی خشک ونیمه خشک برای مصارف مختلف ازجمله شرب وکشاورزی کاربس دشواری بوده است. درحال حاضر باافزایش مهارناپذیر جمعیت وبالتبع گسترش کشاورزی وصنعت جهت تامین نیازهای جمعیتی که همگی برای ادامه حیات خودشدیدا نیازمند آب هستند این مساله تشدید می شوددراین پژوهش سعی براین بوده است که باساخت مدل بهینه سازی تخصیص ازسد، تامین حداقل نیازآبی پیکرده آبی درهنگام برنامه ریزی برای مدیریت منابع آب لحاظ گردد، نتایج نشان می دهد ساختار مدل بهینه سازی همواره مقادیری آب رای بقای پیکره آبی محفوظ می دارد وبااین کار فقط بخش کوچکی ازنیازهای کشاورزی که کاربراصلی است نقصان می بیند.درسناریو اول تخصیص کشاورزی به اندازه 84/6 درصد ودرسناریو دوم 6/81 درصدتامین کننده نیاز این بخش بوده است. حوضه آبخیز زاینده رود یکی از مهمترین حوضه های آبی ایران واقع درمنطقه خشک ونیمه خشک مرکزی ایران می باشدکه با وجوداعمال سیاست های مختلف مدیریتی می توان گفت درده های اخیر همواره باعدم تامین جریان زیستی موردنیاز خودمورد بی مهری قرارگرفته است.

Keywords:

جریان زیستی , بهینه سازی , زاینده رود , تخصیص آب