بررسی رابطه ی بافت فرسوده ی شهری و گردشگری

در این مقاله سعی شده رابطه بین بافت فرسوده شهری و گردشگری مورد توجه قرارگیرد. بافت فرسوده شهری به عرصه هایی از محدوده قانونی شهرها اطلاق می شود که به دلیل فرسودگی کالبدی، عدم برخورداری مناسب از دسترسی سواره، تاسیسات، خدمات و زیر ساختهای شهری آسیب پذیر بوده و از ارزش مکانی، محیطی و اقتصادی نازلی برخوردارند. این بافتها به دلیل فقر ساکنین ومالکین آنها امکان نوسازی خودبخودی را نداشته و نیز سرمایه گذاران انگیزه ای جهت سرمایه گذاری در آن را ندارند. گردشگری به مجموعه فعالیت هایی اطلاق می شود که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق می افتد. به طور کلی می توان هرگونه فعالیت و فعل و انفعالی ر اکه در جریان سفر یک سیاحتگر اتفاق می افتد گردشگری تلقی کرد. با توجه به پژوهش انجام شده پیرامون بافت فرسوده شهری و گردشگری یافته های پژوهش بیان کننده ی این مطلب است که جدیدترین رویکردهاى مرمتى جامع نگر، سعى در تکیه بر میراث موجود در بافتهاى فرسوده واجد ارزش و تلفیق اقتصاد و فرهنگ و احیاى پایدار این بافتها در سازمان فضایى شهر دارد. در صورتى که بافتهاى فرسوده واجد ارزش به لحاظ گردشگری و تفرج مورد توجه قرار گیرد، هم فضاهایی مناسب و جذاب براى ارائه پاسخ به نیازهای روانی شهروندان فراهم آمده و هم توسعه بافت فرسوده امکانپذیر مى شود. گردشگرى و حفاظت مجموعه هاى تاریخى، باید با احترام به علایق، سنن و خواستهاى مردم محلى و منطقه اى در جهت ارتقاى سطح زندگى آنان همراه باشد

Keywords:

بافت , بافت فرسوده , گردشگر , گردشگری