بررسی اثربخشی درمان تعامل والد-کودک بر نشانه های بالینی اضطراب جدایی در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر بوشهر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان تعامل والد-کودک بر نشانه های بالینی اضطراب جدایی بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری تحقیق شامل 14751 دانش آموز دختر مقطع ابتدایی شهر بوشهر بودند. حجم نمونه شامل 51 نفر بود که این افراد از بین سایر دانش آموزانی که دچار اضطراب جدایی بودند، به طور تصادفی انتخاب و به گروه آزمایش و گواه اختصاص یافتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت روش درمان گروهی تعامل والد-کودک قرار گرفتند حال آنکه گروه گواه درمانی دریافت نداشتند. ابزار این تحقیق شامل پرسشنامه اضطراب جدایی کودکان اسپادا و همکاران ) 8118 ( بود که از پایایی و روایی بالایی برخوردار میباشد. یافتههای تحقیق بیانگرکاهش معنی دار اضطراب جدایی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بود. تحلیل کوواریانس انجام شده نشان داد که روش درمان گروهی تعامل والد-کودک بر تمامی مؤلفههای اضطراب جدایی )ناراحتی در هنگام جدایی، نگرانی از جدایی و آرامش در هنگام جدایی( تأثیر معنی داری داشت. با توجه به یافتههای تحقیق میتوان گفت که لزوم توجه به تعامل والد-کودک در کاهش مشکلات کودکان نقش اساسی دارد

Keywords:

اضطراب جدایی , درمان تعامل والد-کودک , دانش آموزان مقطع ابتدایی