طرح تفصیلی و تاثیر آن بر رشد ساختمان سازی در بافت های فرسوده وناپایدار(مطالعه موردی منطقه 10 شهر تهران)

با توجه به جمعیت شهر تهران و افزایش روز افزون به دلیل مهاجرت از شهرهای دیگر و ازدواج، ساخت و ساز در کلانشهر تهران از اهمیت ویژهای برخوردار است. در گذشته عملیاتی نشدن طرحهای جامع و تفصیلی با وجود تصویب شدن طرح های جامع و تفصیلی که ساعتها کار کارشناسی و تخصصی را به همراه داشته موجب یک ناهماهنگی در نظام توسعه شهر تهران شده که ادامه این وضع می توانید عواقب بدی به همراه داشته باشد. با تنظیم طرح تفصیلی جدید اقدامی مهم برای جلوگیری از بروز حوادث و هدف دار نمودن ساخت وساز انجام شده است. در این طرح شهرداری اقدام به پهنه بندی نموده است که با این روش کاربری تمامی قطعات اعم از مسکونی, تجاری, اداری و صنعتی مشخص شده است. در این مقاله به این نتیجه رسیدیم که هر چند پهنه بندی باعث جابجایی رشد ساخت و ساز از محله ای به محله دیگر میشود ولی در کل در میزان ساخت و ساز تاثیر نمیگذارد از طرفی اجرای طرح تفصیلی به تنهایی نمی تواند به طور کامل در نوسازی این بافتها قدم بردارد و نیاز به برنامه جامع و کارآمد با حمایت هایی از جانب دولت و شهرداری دارد ولی با امتیازاتی کهدر طرح تفصیلی برای بافتهای فرسوده منظور شده میتواند ساکنان بافت ها را جهت نوسازی خانه هایشان ترغیب و گامهای بلندی برای رسید به شهری با حداقل بافتهای ناپایدار و فرسوده برداشته شود.

Keywords:

شهر تهران , منطقه 10 , طرح تفصیلی , پهنه بندی , بافت فرسوده