تعیین چندشکلی ژنوتیپهای گندم بومی سیستان با استفاده از نشانگرهای مولکولی نیمه تصادفی(ISJ( Intron Splicing Junction و مقایسه آن بانشانگر RAPD-PCR
Publish place: 04th National Biotechnology Congress of Iran
Publish Year: 1384
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 2,009
This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
Export:
Document National Code:
NBCI04_099
Index date: 20 January 2008
تعیین چندشکلی ژنوتیپهای گندم بومی سیستان با استفاده از نشانگرهای مولکولی نیمه تصادفی(ISJ( Intron Splicing Junction و مقایسه آن بانشانگر RAPD-PCR abstract
از آنجاییکه تنوع به عنوان ابزار اصلاح نباتات محسوب می گردد، لذا تعیین روابط ژنتیکی ذخائر توارثی گونه های گیاهی در برنامه های اصلاح نباتی از اهمیت خاصی برخوردار است. بدین منظور برای تعیین روابط خویشاوندی 20 رقم گندم موجود در مرکز تحقیقات کشاورزی سیستان از نشانگر مولکولی نیمه تصادفی ISJ در کنار نشانگر تصادفی RAPD-PCR استفاده گردید. روش دلاپورتا برای استخراج DNA مورد استفاده قرار گرفت. الکتروفورز DNA با استفاده از ژل آگارز 1% برای تعیین کیفیت، حاکی از مناسب بودن کیفیت آنها بود. کمیت نمونه های DNA با استفاده از دستگاه بیوفتومتر و روش الکتروفورز ژل آگارز برای غلظتهای معین فاژ لامبدا تعیین گردید. پس از انجام PCR رقیق سازی نمونه های DNA انجام گردید. 28 آغازگر تصادفی و نیمه تصادفی برای تکثیر قطعات DNA الگو مورد استفاده قرار گرفتند. تکثیر قطعات DNA فقط در 15 آغازگر مشاهده شد و 13 آغازگر دیگر یا هیچ باندی تولید نکردند . یا اینکه فرآورده های تکثیری آنها دارای وضوح و قابلیت تکرار پذیری کافی نبود. 15 آغازگر باقی مانده، باندهای تکثیری واضح تولید نمودند. این آغازگر ها جمعاً 77 قطعه DNA تکثیر نمودند، که از بین آنها 19 قطعه (24/7%)در بین ارقام تک شکل بودند و باقیمانده قطعات (75/3%) ، بین ارقام گندم باندهای چندشکل تولید کردند. اندازه قطعات تکثیری در محدوده 564 تا 4277 جفت باز تخمین زده شد. محاسبه میزان PIC نشان داد که نشانگر IT بیشترین چندشکلی را داشته است. میانگین ضریب تشابه (0/423) نیز نشاندهنده توزیع نسبتاً گسترده در تنوع ژنتیکی است که به نوبه خود بیانگر بنیان ژنتیکی گسترده در محل منشأ این گونه می باشد. کمترین شباهت ژنتیکی (0/125) بین ارقام مدروم و پاستور و بیشترین شباهت (0/73) بین ارقام قدس و نیک نژاد و نیز بین هیبرید و هیرمند/ بولانی و بولانی/ فلات وجود داشت. گروه بندی ارقام بر اساس ضرایب تشابه جاکارد و روش UPGMA انجام گرفت. ارقام در سه گروه دسته بندی شدند و از آنجاییکه ارقام به دو گروه با منشأ بومی سیستان و غیر بومی تقسیم بندی می شدند، لذا تجزیه خوشه ای در هر یک از گروه ها نیز انجام گرفت. تجزیه تابع تشخیص نیز گروه بندیهای حاصله را تأیید نمود. نتایج حاصل روابط خویشاوندی ارقام گندم مورد تحقیق را آشکار نمود و پیشنهاداتی را برای تحقیقات بعدی در این مورد فراهم آورد.
تعیین چندشکلی ژنوتیپهای گندم بومی سیستان با استفاده از نشانگرهای مولکولی نیمه تصادفی(ISJ( Intron Splicing Junction و مقایسه آن بانشانگر RAPD-PCR authors
علیرضا بندانی
عضئ هیات علمی گروه گیاه پزشکی دانشگاه تهران
ابوالقاسم محمدی
عضو هیات علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تبریز
عباسعلی امام جمعه
عضو هیات علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه زابل
محمدرضا خلف باغی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد اصلاح نباتات دانشگاه زابل
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :