بررسی خواص ضد التهابی کارنوزیک اسید در کاهش بیان ژن های التهابی CoX-2،TNF-α در سلول های ساینوویوسیت

استئوارتریت متداول ترین بیماری مفصلی در انسان و یکی از شایع ترین بیماری در میان پستانداران می باشد که زنان را بیش از مردان مبتلا می سازد این بیماری یکی از شایعترین بیماریهای مزمن و مهم ترین علت معلولیت جسمی در جهان می باشد و با توجه عوارض جانبی مهم مانند بروز زخم های پپتیک خونریزی دستگاه گوارش مسمومیت های کبدی و عوارض کلیوی که به دلیل استفاده از درمانهای رایج که شامل داروهای کورتون و غیر استروئیدی می باشد لذا بر آن شدیم اثرات احتمالی ضد التهابی که بر روی بیومارکرهایی که در جریان بیماریهای استئوآرتریت مهم هستند بررسی نماییم به این منظور سلول های ساینوویسیت به دست آمده از مفصل گوساله استفاده گردید روش انجام مطالعه کارنوزیک اسید از شرکت سیگما با درجه خلوص 91%تهیه شد برای تهیه سلول ها مفصل و مایع مفصلی متاکارپ اندام حرکتی قدامی گوساله 8 ماهه هلشتاین کاملا سالم بدون مشاهده نشانه های التهاب خونریزی بلافاصله بعد از کشتار در داخل کیسه استریل و در دمای 4 C به ازمایشگاه ارسال گردید سلول ها را در شرایط مناسب کشت داده شد و با استفاده از هموسایتومر سلولها شمارش و قدرت زنده مانی viabilityآن ها با روش تریپان بلو اندازه گیری شد سلول های ساینوویسیت پس از تکثیر و تزریق LPS به منظر افزایش سطح سایتوکین ها به وسیله لیپوپلی ساکارید LPS تیمار شدند بعد از کشت مجدد سلولها در دمای 37 درجه سانتی گراد در انکوباتور CO2 دار با رطوبت 90%برای محل بعدی نگهداری شد پس از جداسازی RNAو تهیه cDNAانجام RT_PCR & PCR و سپس با استفاده از روش Real Time- PCR به بررسی میزان بیان ژن های مورد نظر پرداخته شد نتیجه بیان ژن CoX-2وTNF-α در سلولهای تحریک شده توسط LPS کاهش یافته بعلاوه کاهش تولید PGE2 در سلول های مورد نظر کاهش یافته است

Keywords:

استئوآرتریت , کارنوزیک اسید , TNF-α , CoX-2 , PGE2