تاثیر آموزش به شیوه ایفای نقش بر ابراز وجود پسران نوجوان مراکز شبانه روزی

هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر آموزش ایفای نقش بر ابراز پسران نوجوان مراکز شبانه روزی بود. روش پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل، و جامعه ی آماری پژوهش، شامل کلیه پسران نوجوان ساکن در مراکز شبانه روزی شهرستان سنندج بود که از میان آنها نمونه ایی به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب، و پس از تکمیل پرسشنامه ابراز وجود به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گروه آزمایش 6جلسه گروهی آموزش ایفای نقش اجرا و بعد از مداخله برای هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از روش آماری کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیر وابسته در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، ارتقاء معناداری داشته است. بنابراین از یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش ایفای نقش در افزایش ابراز وجود پسران نوجوان موثر بوده است.

Keywords:

ایفای نقش , ابراز وجود , پسران نوجوان مراکز شبانه روزی