امروزه مهمترین هدف شرکت های تولید برق تامین انرژی الکتریکی مصرف کنندگان با هزینه و سطح قابلیت اطمینان بهینه می باشد، مفهوم قابلیت اطمینان هر دو جنبه کفایت و اطمینان عرضه برق را در برمی گیرد. بنابراین وقفه در تولید صرفنظر از عامل ایجاد آن موجب کاهش سطح اطمینان سیستم می گردد. افزایش هزینه انرژی، هزینه های ساخت و نرخ بهره استفاده و بهینه از صنایع ملی و ملاحظات محیطی و نگرش ارگانهای دولتی و عمومی نیاز به بررسی همه جانبه و مطالعه منطقی تعیین سطح قابلیت اطمینان سیستم را فراگیرتر می نماید. مهمترین جنبه بررسی تعیین ارزش قابلیت اطمینان سیستم می باشد تا با توجه به این ارزش هزینه های تامین آن مقایسه گردد. اساسی ترین فاکتور در تعیین ارزش قابلیت اطمینان سیستم هزینه هایی است که بر اثر وقفه در تولید متوجه مشترکین می گردد. در حالی که بررسی قابلیت اطمینان سیستم در طی دهه گذشته بر مبنای اصول علمی و مشخص قرار گرفته است، تعیین ارزش آن یا برعکس برآورد هزینه های عدم عرضه برق که ناشی از عدم اطمینان به سیستم می باشد هنوز از روش علمی تکوین یافته تبعیت نمی کند به دلیل اینکه تبدیل به مبلغ کردن هزینه های قطع برق کار بسیار پیچیده ای بوده و اغلب هر خاموشی هزینه خاص خود را دارد.