بررسی بازده پرتفوی سهام ایجاد شده بر مبنای تحلیل بنیادی با بکارگیری استراتژی معاملاتی تکنیکال در بورس اوراق بهادار تهران

در ادبیات مالی روش های مختلفی برای تجزیه و تحلیل اوراق بهادار وجود دارد. تحلیل های بنیادی و تکنیکال از روش های غالب در ارزیابی سهام می باشند. آشنایی بازار سرمایه ایران با تجزیه و تحلیل تکنیکال کم است، در حالی که تجزیه و تحلیل بنیادی از قدیمی ترین ابزار تجزیه و تحلیل سرمایه گذاران می باشد. این پژوهش به بررسی بازده پرتفوی سهام ایجاد شده بر مبنای تحلیل بنیادی با به کارگیری استراتژی معاملاتی تکنیکال در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است و از جریان وجه نقد عملیاتی به عنوان معیاری برای سنجش تحلیل بنیادی و از اثر مومنتوم برای تحلیل تکنیکال استفاده شده است. ابتدا بر اساس نمونه گیری حذفی تعداد 124 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید. پس از تشکیل پرتفوی با استفاده از مدل رگرسیون حداقل مربعات تعمیم یافته (GLS) رابطه بین جریان وجه نقد عملیاتی و مومنتوم با بازده پرتفوی سهام در طی دوره زمانی 1386-1392 توسط نسخه 8 نرم افزارهای Eviews و STATA مورد بررسی قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین متغیر مومنتوم و جریان وجه نقد عملیاتی و بازده آتی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش مومنتوم و جریان وجه نقد عملیاتی و بازده آتی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش مومنتوم و جریان وجه نقد عملیاتی، بازده آتی نیز افزایش می یابد؛ بنابراین پرتفوی تشکیل شده از دو جنبه بازده تجمعی (گذشته) و جریان وجه نقد عملیاتی می تواند بازده آتی بالایی داشته باشد و فرضیه پژوهش مورد تأیید قرار گرفت.

Keywords:

اثر مومنتوم , تحلیل بنیادی , تحلیل تکنیکال , جریان نقد عملیاتی , بازده