اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودپنداره و افسردگی زنان سرپرست خانواده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودپنداره و افسردگی زنان سرپرستخانواده شهر رشت است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعهپژوهش حاضر شامل زنان سرپرست خانواده تحت پوشش بهزیستی شهر رشت در سال 1393است که از طریق روشنمونه گیری دردسترس 60نفر انتخاب شدند و پرسشنامه های خودپنداره راجرز و افسردگی بک، برروی آنها اجراگردید. از بین این افراد 30نفر که دارای پایین ترین نمره در آزمون خودپنداره و بالاترین نمره درآزمون افسردگی بودندبه صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند و آموزش شناختی رفتاری به شیوه گروهی به مدت 8جلسه 1/5ساعته هفتگی بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودپنداره دارای اثر بخشی معنادارینیست (P>0/05)اما تاثیر گروه درمانی شناختی رفتاری بر افسردگی معنادار است (P<0/05)

Keywords:

گروه درمانی , شناختی رفتاری , خودپنداره , افسردگی