ارائه مدل بهینه سازی مسیر اتوبوس بر پایه GIS

اتوبوسرانی یکی از مهم ترین سیستم های حمل ونقل عمومی شهری محسوب می شود در کلیه کشورها از جمله ایران نقش عمده ایی را در انجام سفرهای درون شهری ایفا می کند با توجه به اینکه دیگر سیستم های حمل ونقل عمومی مانند قطار شهری یا مترو در کلیه شهرهای کشور یا وجود ندارد یا به بهره برداری نرسیده است در حال حاضر اتوبوس تنها وسیله حمل ونقل عمومی می باشد که کار انتقال انبوه مسافر را در شهرها انجام می دهد .مسیریابی سیستم حمل ونقل شهری که در کشور ما کمتر به آن اهمیت داده شده است فرآیند دینامیکی و پویاست و همراه با تغییر خصوصیات ترافیکی شهرها باید امکان سنجی ایجاد مسیرهای جدید وبهبود مسیرهای فعلی مورد استفاده قرار گیرد هدف از این مقاله کاهش هزینه از دیدگاه اپراتور واستفاده کنندگان است بطوری که مورد مطلوب هر دو قرار بگیرد در این مقاله یک روش جدید برای بهینه سازی مسیرهای شبکه اتوبوسرانی با استفاده از سیستم عصبی فازی تطبیقی ( ANFIS ) وترکیب آن باالگوریتم ژنتیک پیشنهاد شده است در نهایت مدل ارایه شده بر روی یک شبکه شهری اهوازآزمایش و نتایج آن مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است نتایج به دست آمده نشان دهنده بهبود عملکرد این مدل در مقایسه با مدل های قبلی می باشد.

Keywords:

مسیریابی , الگوریتم ژنتیک , سیستم عصبی فازی , بهینه سازی