روش شناسی کتاب معنا شناسی واژگان قرآنی عضیمه صالح

شناخت واژگان قرآن، نخستین گام در فهم مراد خداوند از آیات کریمه است. از عصر نزول تا کنون، کتاب های مختلفی جهتشناخت واژگان با عناوین مفردات القرآن، غریب القرآن، وجوه و نظائر به رشته تحریر درآمده و روش های مختلفی چون شیوهتوشیهیکو ایزوتسو در حوزه فهم واژگان قرآن ارائه شده است. از جمله مؤلفان معاصر عضیمه صالح در حیطه معنا شناسی با نگارش کتاب «معناشناسی واژگان قرآن (فرهنگ اصطلاحات قرآنی)» می باشد که با استناد به اقوال لغت دانان، روایات معصوم علیه السلام، اقوال مفسرین و اندیشمندان به تبیین واژگان قرآن پرداخته است. این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی روش مؤلف درشرح واژگان پرداخته و ارزش کار ایشان را با توجه به نقدهایی که به آن وارد است، بیان میدارد. مولف از اصطلاحات جدیدی برایتبیین واژه در آیه استفاده کرده که از آن به توان جایگاه واژه و احساس فهمیده شدن واژه تعبیر میکند؛ که مزیت و نوآوری کارمولف است. نتایج حاصل از این نوشتار بیانگر این است که مؤلف برای فهم واژگان قرآنی همانند مفسری توانا به دنبال بهترین تبییناز واژه در کتب لغوی، روایات معصوم و اقوال و آراء دیگر مفسران و اندیشمندان است، گرچه گرایش فلسفی - عرفانی در نقل ازفلاسفه و عرفا بر کتاب ایشان مشهود می باشد.

Keywords:

شناخت واژگان , معناشناسی , توان جایگاه واژه , عضیمه صالح , فرهنگ اصطلاحات قرآنی