معناشناسی واژه «انسان» در قرآن کریم با توجه به شبکه معنایی «افعال انسان نسبت به خداوند»
Publish place: نخستین همایش ملی واژه پژوهی در علوم اسلامی
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,615
This Paper With 31 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FNCLIS01_231
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1395
Abstract:
معناشناسی بر اساس نسبت های بینامتنی، واژگان مرتبط را تحلیل می کند. یکی از واژگان بسیار مهم از منظرقرآن کریم واژه انسان است، لذا در این نوشتار «معناشناسی همزمانی واژه انسان در قرآن کریم بر اساس نسبت های هم نشینی» منعکس شده است؛ تا از این رهگذر ابعاد مختلف ارتباط بین خداوند و انسان شناخته شود. به عنوان نتیجه، میتوان گفت معنا ی نسبی واژه «انسان» در قرآن کریم، نسبت به معنای پایه که صرفا موجودی با تکیه بر حواس مادی است، «گسترش معنایی» داشته است. که در یک «تعامل رفتاری انسان با خداوند» با تأکید بر جنبه ی«ربوبیت الهی» جهت داده شده است که با حفظ معنای پایه، سعی در بیان ویژگی های انسان، نیز تربیت و اصلاح رفتار وی دارد. از این رو، قرآن کریم، خطرات احتمالی پیش روی انسان را بیان، ویژگی های خطرساز را تذکر، و باشیوه ی معلمانه و مربیانه روش تصحیح آنها را به انسان آموزش می دهد. در یک نگاه، می توان گفت نظام فکریقرآن کریم نسبت به واژه انسان، یک رویکرد تعاملی است به شکلی که انسان به عنوان یک موجود ذو ابعاد در اینتعامل رشد و تکامل یافته و نسبت به مسیرهای خطرناک پیش روی خود از این طریق آشنا می شود.
Keywords:
Authors
علیرضا قائمی نیا
استادیار دانشگاه علوم حدیث قم
بهاءالدین قهرمانی نژادشایق
استادیار دانشکده معارف-دانشگاه تهران
زهرا علیمرادی
دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشکده معارف-دانشگاه تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :