نگاهی به ژنوساید و عناصر شناخته شده آن در حقوق بین الملل

نسل کشی ناقض ارزش بنیادین حق حیات گروه های انسانی است لذا سازمان ملل به رغم اتخاذتدابیر مختلف برای پیشگیری از وقوع نسل کشی، هنوز نتوانسته به وعده جلوگیری از وقوع آن، جامه عملبپوشاند و جهان به طور مکرر شاهد وقوع آن بوده و در آغازین قرن بیست و یکم بیم تکرار آن به واقعیتتبدیل شده و این وضعیت، سؤالاتی پیرامون رویکردهای سازمان ملل در قبال آن مطرح نموده. در رهگذرزمان، سیاست جنایی سازمان ملل برای مبارزه با نسل کشی مانند بسیاری از موضوعات حقوق بین المللروند تدریجی توسعه و تکامل را طی کرده و رویکردهای آن از کارآمدی نسبی برخوردارند اما انسجام کافیندارند. در عین حال، سیاست جنایی سازمان ملل برای مبارزه با نسل کشی آشفته و بحرانی نیست. برداشت واستنتاج کلی این است که سیاست جنایی سازمان ملل برای مبارزه با نسل کشی به عنوان یک سیستم یانظام تعریف نشده است. سازمان ملل برای جلوگیری از افتادن در ورطه آشفتگی و بحران سیاست جناییبرای مبارزه با نسل کشی، باید با در نظر گرفتن نارسایی رویکردها و با استفاده از دستاوردهای حقوق بینالملل عرفی و اعتقاد حقوقی دولت ها برای مبارزه با این پدیده شوم، از نو سیاست جنایی را نظام مند ومهندسی کند؛ به گونه ای که در این مهندسی ، بین رویکردهای مختلف آن ارتباط و انسجام برقرار و راهبردجهانی مقابله با نسل کشی با اولویت های مشخص تدوین شود.

Keywords:

نسل کشی , جرم بین الملل , سیاست جنایی , سازمان ملل متحد