تأثیر آموزش رویکرد گفت و گو بر کاهش دلزدگی زناشویی و ابعاد آن در زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره ی دادگاه خانواده شهر خرم آباد

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش رویکرد گفت و گو بر کاهش دلزدگی زناشویی و ابعاد آن در زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره ی دادگاه خانواده شهر خرم آباد بوده است. روش پژوهش آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری اینپژوهش زوجینی بودند که در فاصله ی زمانی اول دی ماه 1391 تا اواخر بهمن ماه همان سال به مرکز مشاوره ی دادگاه خانواده ی شهر خرمآباد مراجعه کرده بودند. از میان مراجعین تعداد 59 زوج که نمره ی دلزدگی زناشویی آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود انتخاب شدند و در نهایت از بین این تعداد، 03 زوج به صورت نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش 15 زوج( و گواه ) 15 زوج( به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه ی دلزدگی زناشویی بود. پس از (اجرای پیش آزمون، مداخله ی آزمایشی )آموزش رویکرد گفت و گو( برای گروه آزمایش در طی 9 جلسه به اجرا در آمد اما گروه گواه مداخلهای دریافت نکردند. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون و یک ماه بعد هم پیگیری اجرا گردید. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه از لحاظ دلزدگی زناشویی تفاوت معنی داری وجود دارد. یعنی میزان دلزدگی زناشویی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه به طور معنی داری کاهش یافته بود. این نتیجه کماکان به طور معنی داری در دوره پیگیری تداوم داشت. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که آموزش رویکرد گفت و گو باعث کاهش معنادار دلزدگی زناشویی و مؤلفه های آن در زوجین می شود

Keywords:

آموزش رویکرد گفت و گو , دلزدگی زناشویی , زوجین