اولویت بندی ابعاد کالبدی - فضایی ترویج پیاده مداری در شهر تهران ( نمونه موردی : محلات امیرآباد و دانشگاه تهران )

هدف پژوهش حاضر بررسی اولویت بندی ابعاد کالبدی - فضایی بترویج پیاده مداری می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - تحلیلی و پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه محقق ساخته برای کسب نظر شهروندان استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق را، کلیه ساکنان محلات امیرآباد و دانشگاه تهران تشکیل می دهند، که به صورت تصادفی با استفاده از فرمول کوکران 400 نمونه انتخاب شده است. روایی پرسشنامه با نظر پانل متخصصان و کارشناسان در زمینه موضوع مورد پژوهش مورد تایید قرار گرفت و برای تعیین پایایی ابزار تحقیق، پیش آزمون ( شامل 25 نفر خارج از نمونه اصلی ) انجام گرفت که مقدار آلفای کرونباخ محاسبه شده 0/742 بود که براساس نظر پدهازور (1982)، ضریب پایایی اشاره شده قابل قبول می باشد. برای سنجش ابعاد کالبدی - فضایی از شاخص های دسترسی، پیوستگی مسیر، ایمنی، امنیت، راحتی، تنوع کاربری ها، پویایی و جذابیت، تعامل اجتماعی، حس مکان، آزادی، بوم گرایی، هم آوایی با طبیعت و محیط اطراف محله استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار Expert Choice و نرم افزار آماری Spss استفاده شده است. نتایج تحقیق نشانگر این می باشد که از نظر شهروندان و کارشناسان تفاوت معنی داری در اولویت های ابعاد کالبدی - فضایی برای تاثیرگذاری بر ترویج پیاده روی در شهر تهران وجود دارد. از نظر شهروندان در بین ابعاد کالبدی شاخص دسترسی با میانگین رنک 3.48 و در این ابعاد فضایی شاخص امنیت با میانگین رنک 5.64 بیشترین تاثیر را دارند. همچنین از نظر کارشناسان میانگین شاخص ایمنی با میانگین 0.456 و شاخص امنیت با میانگین 0.348 بیشترین اهمیت را دارد.

Keywords:

توسعه پیاده روی , پیاده مداری , محلات پیاده محور , محلات امیرآباد و دانشگاه تهران