اصلاح پلیمر طبیعی سلولز با پیوندزدن کنترل شده استایرن با استفاده از روش پلیمریزاسیونرادیکالی حد واسط نیتروکسیدی و آغازگر 2،2،6،-6 تترامتیل پی پیریدین N- اکسی TEMPO

پلیمریزاسیون های رادیکالی زنده یا کنترل شده یکی از روش های بسیار مؤثر برای تهیه پلیمرهای با ساختار مشخص مانند، جرم مولکولی معین، توزیع وزن مولکولی مناسب با کاربردهای مشخص و معماری های مناسب می باشد. در کار تحقیقی ارائه شده برای اولین بار از پلیمریزاسیون حد واسط نیتروکسیدی برای پیوندزدن کنترل شده مونومر آبگریز استیرن بر روی سلولز استفاده شده است. در این مقاله ارائه شده، ابتدا سلولز را اصلاح می کنیم، از آنجایی که سلولز یک پلیمر آبدوست می باشد، با این وجود جذب رطوبت زیاد الیاف سلولز آبدوست، بر اثر فعل و انفعالات میان سطحی بین الیاف طبیعی و قسمت پلیمری، می تواند به فاسد شدن کوپلیمر پیوندی سلولز منجر گردد. بنابراین تغییر سطح سلولز از طریق پیوند کنترل شده، با مونومر آب گریز استیرن صورت می گیرد. ابتدا سلولزی با بنیان آغازگر بزرگ، سلولز-2 برومو ایزوبوتیل بروماید Cell - BiB به صورت موفقیت آمیزی توسط آسیلاسیون مستقیم و همگن سلولز در یک مایع یونی، تتراهیدروفوران، و لیگند نیتروژندار، پیریدین، در دمای اتاق، بدون به کارگیری کاتالیزور و گروه شیمیایی حفاظتی سنتز گردید. سپس گرفت سلولز با ماده حد واسط، مانند (4- هیدروکسی 2،2،6،6- تترا متیل پی پیریدین N- اکسی) در حلال DMF انجام گرفت و کوپلیمر هایپیوندی پلی استیرن به عنوان آغازگر بزرگ و پلی متاکریلات تهیه گردید. کوپلیمر های پیوند سلولزی سنتزی توسط طیف - بینی های HNMR, FT-IR مشخص شدند.

Keywords:

سلولز , پلیمریزاسیون رادیکالی حد واسط نیتروکسیدی NMRP , TEMPO پلی استایرن