تجلی عشق در اشعار اهلی شیرازی با تکیه بر مثنوی شمع و پروانه

عشق یکی از اصلی ترین موضوعات ادب غنایی است . اهلی شیرازی یکی از بزرگ ترین شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهماست که این موضوع را در مثنوی شمع و پروانه متجلی کرده است . داستان شمع و پروانه بر سه رکن عشق ، عاشق و معشوق استوار استکه در آن پروانه نماد عاشق و شمع نماد معشوق است . اهلی برای هر کدام از این سه محور ویزگی هایی را بر می شمارد که ذکر بیشتریناین خصوصیات و ویژگی ها حول محور عاشق است . از دیدگاه وی ضرورت عشق در زندگی غیرقابل انکار است و دارای مشخصه هایی همچون جان سوزی ، جنون ، داشتن صداقت و ثابت قدمی و ... است . عاشق نیز از نگاه وی دارای ویژگی هایی هم چون : بی پروایی ، سوزوگداز عاشقانه ، دیوانگی و ...است . معشوق نیز دارای خصوصیاتی است که این مقاله قصد دارد هر سه محور را در قالب شاهد مثال هایشعری از کتاب شمع و پروانه بررسی نماید.

Keywords:

عشق , عاشق , معشوق , اهلی شیرازی , مثنوی شمع و پروانه