وابستگی امنیت غذایی و سیاسی به انرژی و کشاورزی پایدار

امروزه انرژی یکی از اصلی ترین عوامل برای شکل گیری و پیشرفت جوامع صنعتی است.آینده نگری در انرژی یکی از مباحثی است که با توسعه پایدار و همبستگی همه جانبه کشورهای جهان به یکدیگر ارتباطی ساختاری دارد. آینده انرژی در ایران ناگزیر باید در کنار آینده انرژی در جهان قرار بگیرد در حال حاضر بیشتر انرژی جهان و ایران از سوخت های فسیلی تامین می شود ولی این منابع در حال کاهش است. بخش کشاورزی به عنوان مهمترین بخش تولید کننده مواد غذایی کشور نه تنها مصرف کننده انرژی است بلکه مهمترین عرضه کننده انرژی نیز محسوب می شود. در دهه های اخیر، به دلیل روند تغییر تکنولوژی و بکارگیری ماشین آلات و تجهیزات انرژی بر در بسیاری از زیر بخش های کشاورزی و همچنین افزایش سطح مکانیزاسیون، استفاده از نهاده انرژی از اهمیت به سزایی برخوردار شده است. مکانیزاسیون یک مصرف کننده بزرگ انرژی های تجدید ناپذیر محسوب می شود. گازوئیل و برق عمده ترین منابع انرژی مصرفی در بخش کشاورزی هستند. باید در کارهای کشاورزی از انرژی های نو متناسب با شرایط استفاده نمود و وابستگی به انرژی های فسیلی را از بین برد تا پایداری و امنیت غذایی و سیاسی پا بر جا بماند.

Keywords:

انرژی , کشاورزی , تجدید پذیر , مکانیزاسیون