الگوهای طراحی معماری برای روشنذلان با رویکرد ادراکات محیطی

بررسی ها و تحقیقات نشان داده است که معلولیت، قدمتی همپای تاریخ بشریت داشته است از هزاران سال قبل، انسان در جریان زندگی پرفراز و نشیب خود قربانی حوادث و اتفاقات خواسته و ناخواسته ای شده که او را به طور موقت و یا دائم از نعمت سلامتی و زندگی معمولی محروم ساخته است، اختلالات بینایی از جمله مواردی است که مشکلات عدیده ای را برای افرادی مبتلا، اطرافیان و جامعه در پی دارد و پیامدهای آن می تواند معضلات فراوانی را بر پیکره جوامع تحمیل نماید. بی شک بخش مهمی از نیروی نسانی هر جامعه را افراد نابینا تشکیل می دهند. باتوجه به خیلی پند هزار نفری نابینایان و نیمه بینایان برای حضور و مشارکت آنها در عرصه های گوناگون اجتماعی و استفاده از پتانسیل وجودی آنها جهت جلوگیری از گوشه نشینی و انزوای این افراد از محیط و جامعه مستلزم فراهم آوردن شرایط مناسب محیطی می باشیم. و به بیانی دیگر هنری بصری است و در خلق همه فضاهای معماری بیشترین استفاده از حس بینایی است به طور کلی درک فضا و شناخت آن توسط انسان با روشهای مختلفی انجام می شود، که یکی از آنها استفاده از حواس پنج گانه یعنی بینایی بویایی چشایی و لامسه و بساوایی است این پژوهش براساس چگونگی بدست آوردن داده ها به صورت مطالعاتی و کاربردی است و روش تحقیق آن کیفی می باش. این تحقیق در جهت رفع مسائل قشری از افراد جامعه نابینایان و به منظور بهبود رفتار روشها، الگوها و ساختارهای مورد استفاده بشریت می باشد. بنابراین یافتن راهبردهایی برای برقراری یک ارتباط غیر بصری میان فرد نابینا و فضای معماری مدنظر است که برای درک غیر بصری فضای معماری باید به عناصر غیر بصری که داری نشانه ای لمسی، صوتی، بویایی و.. هستند توجه خاص نمود تا با طراحی معماری با بهره گیری از این حواس و توجه به تمام جنبه های احساسی و ادراکی نابینایان از بودن در محیط احساس امنیت وآسایش کنند.

Keywords:

اموزش , فرهنگ , روشندلان , ادرکات محیطی