وقف بدیل سیاست اجتماعی پست مدرن

نظام های رفاهی در جوامع پیشرفته، پس از پشت سر گذاشتن مراحل تکامل خود، اکنون در مرحله ای تازه به سر میبرند که از آن به عنوان دوران پست مدرن نظام های رفاهی یاد می شود. این دوران، با داشتن مؤلفه های ویژهٔ که بر آمده از کاستیهای نظام های مدرن رفاهی است، چشم انداز جدیدی از رفاه اجتماعی را در برابر دولت ها نمایان می کند. نظام رفاهی پستمدرن به تدوین اصولی می پردازد که تأمین کنندهٔ اصل تعهد به رهایی، اصل تفاوت و اصل همبستگی و نفی ذات گرایی، ساختارگرایی در سیاست گذاری اجتماعی باشد. از سوی دیگر در مکتب اسلام، شاهد وجود سنت حسنهٔ وقف هستیم که از نظر نویسندگان این نوشتار، دارای ویژگیهای منحصر به فردی است که علاوه بر تأمین پیامدها و اهداف مورد انتظار از اصول نظامهای رفاهی پست مدرن، از کاستیها و ابهامات این اصول نیز مبری است. از این رو، در این مقاله با استفاده از روش مقایسه ای تطبیقی به بررسی اصول سیاست اجتماعی پست مدرن که برخاسته از نفی و نقد اصول سیاست اجتماعی مدرن است، به تطبیق این اصول با ویژگیها و ظرفیتهای وقف پرداخته می شود و بر این اساس، اثبات می شود که وقف، می تواند یکی از بدیل های سیاست اجتماعی پست مدرنباشد و فراتر از تنگناها و ابهامات نظری و عملی نظام پست مدرن قرار گیرد.

Keywords:

سیاست اجتماعی پست مدرن , رفاه اجتماعی , وقف