تبیین اصول معماری پایدار بر مبنای طراحی اقلیمی و بومی

طی دهه های اخیر یکی از مهم ترین چالش های جهانی مسئله بحران انرژی است. که طی دو قرن گذشته صنعت را می توان به عنوان مهم ترین دستاورد عصر مدرن دانست که با توجه به عدم آگاهی و شناخت کافی جامعه مصرف گرا ازابعاد مختلف صنعت سبب به وجود آمدن پیامدهای منفی نظیر گرم شدن کره زمین و رو به اتمام بودن منابع انرژی و افزایش آلودگی های ناشی از استفاده بی رویه سوخت های فسیلی باعث گردید ضربات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد شود، از این رو متولیان امر به دنبال راه هایی برای صرفه جویی در مصرف انرژی و استفاده صحیح از انرژی و مطرح شدن لزوم استفاده از انرژی تجدید پذیر و پایدار (خورشید، آب، باد و...) به عنوان جایگزین مناسب شده اند. از آن جا که فرم ساختمان ها تاثیر قابل توجهی در مصرف انرژی پیدا می گذارند، هدف این تحقیق استفاده حداکثری از پتانسیل های محیطی در جهت صرفه جویی در مصرف انرژی و بالا بردن کیفیت آسایشی در محیط های مسکونی و سالم سازی محیط زیست از طریق فرم های صحیح در طراحی ساختمان می باشد. بنابراین تمام پروژه های طراحی باید محیط را به عنوان نمایشی برای کاهش یا برطرف کردن نیاز به انرژی فسیلی بکار گیرند.

Keywords:

معماری بومی , انرژی تجدید پذیر , ساختمان صفر انرژی , صرفه جویی در مصرف انرژی