بررسی تأثیر مقررات آیین نامه ای بر آسیب پذیری ساختمان های مسکونی به کمک روش نسبت طیفی، ( مطالعه موردی، بخشی از منطقه یک شهرداری شیراز )

جنس مصالح، نحوه اجرا و استانداردهایی که براساس آن یک سازه بنا شده است بر پاسخ سازه در مقابله با زلزله مؤثر است. در برنامه ریزی مدیریت بحران، شناخت میزان خسارت احتمالی می تواند چگونگی روبرو شدن با سازه های موجود را مشخص نمود. در برنامه ملی کاهش خطر زلزله (NEHRP) ، که برنامه کاهش آسیب های ناشی از بلایای طبیعی ارائه می کند، توجه به برنامه های مطالعاتی آسیب پدیری توصیه شده است. در این مقاله به منظور ارائه روشی ارزان و سریع از نسبت طیفی میکروترمور استفاده شده است. بدین منظور با ارزیابی ساختمان های مختلف در شهر شیراز، تغییرات فرکانس طبیعی ساختمان را با افزایش عمر و تغییر جنس و نوع سازه و همچنین آیین نامه طراحی مطالعه گردیده است. نتایج حاصل نشان میدهد که فرکانس طبیعی ساختمان و ضریب آسیب پذیری با تغییر جنس مصالح ساختمان، عمر سازه و آییین نامه طراحی تغییر مییابد. به کمک این پارامترها میتوان آسیب پذیری ساختمانها را بررسی کرد. با اصلاح آیین نامه ها روند خطر پذیری نیز کاهش می یابد.

Keywords:

میکروترمور , آسیب پذیری , تحلیل خطر , نسبت طیفی , مدیریت بحران