تغییرات هدایت هیدرولیکی و رطوبت اشباع خاک پس از برداشت لوبیا تحت تاثیر کاربرد زغال زیستی حاصل از کود گاوی در شرایط تنش خشکی

ضایعات کشاورزی و حیوانی به دلیل حجم زیاد، فضای زیادی را اشغال میکنند و از طرفی شیرابه حاصل از آنها از طریق ورود بهآبهای سطحی و زیرزمینی سبب آلودگی محیط زیست میشوند. با تبدیل این ضایعات به زغال زیستی درواقع نه تنها انرژی تولید می-شود بلکه حجم و وزن مواد زائد و اثرات نامطلوب شیرابه تا حد قابل توجهی کاهش مییابد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی اثرکاربرد زغال زیستی تولید شده از کود گاوی بر هدایت هیدرولیکی اشباع و درصد رطوبت اشباع در خاک پس از برداشت گیاه لوبیادر یک خاک آهکی انجام شد. تیمارها عبا رت بودند از: شاهد، 1/25، 2/50 و 5/00 درصد وزنی زغال زیستی به همراه سطوح رطوبتی 100، 70 و 55 درصد ظرفیت مزرعه. نتایج حاصل نشان داد که کاربرد مقادیر 1/25، 2/50 و 5/00 درصد وزنی زغال زیستی به ترتیب سبب افزایش 1/1، 41 و 70 درصدی هدایت هیدرولیکی اشباع در خاک پس از برداشت گیاه لوبیا در مقایسه با شاهد شد. (اگرچه افزایش حاصل از 1/25 درصد زغال زیستی از نظر آماری معنی دار نبود). در حالی که سطوح رطوبتی 70 و 55 درصد ظرفیت مزرعه در مقایسه با شاهد (100 درصد رطوبت ظرفیت مزرعه)، اثر معنی داری بر هدایت هیدرولیکی اشباع خاک نداشتند. از طرفی سطوح رطوبتی در مقایسه با شاهد اثر معنی داری بر رطوبت اشباع در خاک پس از برداشت گیاه نداشت. درحالی که کاربرد 1/25، 2/5 و 5 درصد زغال زیستی رطوبت اشباع را در مقایسه با شاهد به طور معنی داری به ترتیب به میزان 29، 30 و 50 درصد افزایش داد.مزرعه در مقایسه با شاهد ) 011 درصد رطوبت ظرفیت مزرعه(، اثر معنیداری بر هدایت هیدرولیکی اشباع خاک نداشتند. از طرفی

Keywords:

زغال زیستی , هدایت هیدرولیکی اشباع , رطوبت اشباع , لوبیا