بررسی اثر ملاحظات پایداری شبکه در اولویت بندی پروژه های حمل و نقل شهری (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

پایداری شبکه معابر بمعنی توانایی آن برای حفظ وضعیت کارکردی مطلوب در صورت انسداد یا از بین رفتن کمان های متعدد است. علت بروز آسیب در شبکه ممکن است وقوع بحران برونزا و یا صرفا ازدحام ترافیکی منجر بهافزایش زمان سفر باشد. در حال حاضر انتخاب پروژه های توسعه شبکه معابر شهری بر اساس شاخص هایی مانند اثر هر پروژه بر زمان سفر کلی شبکه، سرعت متوسط، میزان تولید آلاینده ها و مصرف سوخت انجام می شود . مقالهحاضر با معرفی شاخص همبندی، روشی برای لحاظ نمودن اثر انجام هر پروژه بر میزان پایداری شبکه توسعه می دهد. در قسمت دوم مقاله، پنج پروژه در دست مطالعه شهر اصفهان به ترتیب شامل پروژه یک احداث پل، زیرگذر و گردش به راست در میدان استقلال، پروژه دو تغییر وضعیت میدان 25 آبان با ساخت یک پل و چهارمسیر گردش به راست، پروژه سه امتداد خیابان فرشادی، پروژه چهار احداث خیابان آذرمهر در امتداد خیابان صاحب روضات و پروژه پنج امتداد بزرگراه ردانی پور مورد ارزیابی قرار گرفت. این پروژه ها یک بار صرفا با درنظرگرفتن شاخص های ترافیکی و یک بار با در نظر گرفتن شاخص های ترافیکی و پایداری رتبه بندی شدند . برای رتبه بندی از روشTOPSIS استفاده شد. نتایج نشان داد که در نظر گرفتن شاخص پایداری باعث تغییر معنی داراولویت بندی پروژه های در دست بررسی شده است. اولویت بندی پروژه ها از حالت چهار، سه، دو، یک و پنج به حالت سه، چهار ، دو، یک و پنج تغییر یافت.

Keywords:

همبندی , آسیب پذیری , پایداری شبکه حمل و نقلی , اطمینان پذیری