بررسی تاثیر متغییرهای عمق آب و غذا بر مطلوبیت زیستگاه درنای معمولی درتالاب میقان اراک

منطقه شکار ممنوع تالاب میقان اراک در مرکز کشور ایران و در دالان مهاجرتی پرندگان قرار دارد. ا ی ن منطقه در فصل سرما با داشتن شرایط مطلوب زیستگاهی هر ساله پذیرای تعداد زی ادی پرنده مهاجر بو یژه درنا ی معمول یمیباشد، با توجه به جمعیت زیاد درنای معمولی در تالاب میقان در فصل سرما نسبت به سایر زیستگاهها ، این گونه بعنوان نماد تنوع زیستی منطقه معرفی شده است. این مطالعه با استفاده از روش Maxent بر اساس حداکثر آنتروپی یا نزدیک به واقعیت با 2 متغییر عمق آب، غذا و 20 نقطه حضور درناها انجام شد. نتایج مطالعه نشان میدهد مساحت 2 8067 هکتار معادل 23 درصد از محدوده منطقه شکار ممنوع تالاب میقان دارای زیستگاه مطلوب برای درناها میباشد،ROC مدل مشخص نمود اعتبار مدل مطلوبیت زیستگاه معادل (783 0 (است که نشانگر عملکرد خوب روش Maxent میباشد. در بین متغییرها بیشترین اثرگذاری بر روی زیستگاه درنا به ترتیب مربوط به متغییر عمق آب (از 5 سانتیمتر تا 40 سانتیمتر) و غذا (اویارسلام، جوانههای گندم و جو) میباشد. راهکارهای مناسب جهت حفظ زیستگاه درنا در این منطقه شامل: حفاظت از لکههای مطلوب زیستگاهی موجود، تامین حقابه تالاب میقان و جلوگیری از تغییر کاربری اراضی میباشد

Keywords:

درنای معمولی , تالاب میقان , مطلوبیت زیستگاه , حداکثر آنتروپی و مگسنت