بررسی روش های ترکیبی زمین آمار در افزایش دقت پهنه بندی دمای سطح زمین

دمای سطح زمین (LST) یک شاخص اصلی تعادل انرژی در کره زمین می باشد. به علت تاثیر بسزایی که درجه حرارت در محیط پیرامون دارد، مطالعه آن از موضوعات مهم تحقیقاتی به شمار می رود. پدیده گرمایش زمین همراه با آلودگی هوا از جمله مشکلات زیست محیطی است که در محدوده شهرهای بزرگ به چشم می خورد. به طور معمول دمای هوا در ایستگاه های هواشناسی اندازه گیری می شوند که بیانگر درجه حرارت کل منطقه نخواهند بود. در این تحقیق با استفاده از تصاویر حرارتی سنجنده مادیس روش های مختلف زمین آماری جهت پهنه بندی دمای سطح زمین و دقت هر کدام با یکدیگر مقایسه شدند. برای این کار ابتدا میزان همبستگی دما به هر یک از پارامترها مانند ارتفاع، تابش خورشیدی، رطوبت نسبی و پوشش گیاهی سنجیده شد. همچنین الگوی تغییرات دما معین گردید. سپس الگوریتم های مختلف زمین آماری جهت مدلسازی دمای سطح زمین اجرا شد. از طریق اعتبارسنجی عرضی هر روش ارزیابی و اختلاف دمای پیش بینی شده با مقدار واقعی محاسبه شد. نتایج حاصل از این مقایسه نشان داد که از بین تکنیک های درونیابی کوکریجینگ ، روش رگرسیون-کریجینگ و رگرسیون-کریجینگ با تکیه بر تحلیل مولفه های اصلی ، روش رگرسیون-کریجینگ با استفاده از تحلیل مولفه های اصلی و با در نظر گرفتن الگوی تغییرات زمانی-مکانی دما دارای کمترین خطا می باشد. علت آن، فراوانی پارامترهای موثر بر دمای سطح زمین است که این تحلیل به خوبی تاثیر هر یک را به طور جداگانه مشخص و در نهایت مدلسازی می نماید.

Keywords:

درجه حرارت سطح زمین(LST) , درونیابی , کوکریجینگ , رگرسیون-کریجینگ , تحلیل مولفه های اصلی